کیوسک خبر: پژوهشگران آمریکایی با ارائه نوعی بانداژ هوشمند سعی دارند روند بهبود زخمهای مزمن را متحول سازند.
زخمهای مزمن شامل زخمهای ناشی از دیابت و جراحی، کشندهتر از آن چیزی هستند که بسیاری از مردم تصور میکنند.
به نقل از ساینمگ، بیماران مبتلا به زخمهای مزمن، میزان بقای پنجساله را در حدود ۷۰ درصد دارند. درمان زخمها پرهزینه است و تنها در آمریکا سالانه ۲۸ میلیارد دلار هزینه دارد.
گروهی از پژوهشگران «دانشکده پزشکی کک»(Keck School of Medicine) در «دانشگاه جنوب کالیفرنیا»(USC) و «موسسه فناوری کالیفرنیا»(Caltech) در حال توسعه یک مجموعه فناوریهای پیشرفته برای متحول کردن مراقبت از زخم هستند. یکی از این فناوریها، بانداژهای هوشمند هستند که به طور خودکار شرایط در حال تغییر را درون زخم حس میکنند و به آن واکنش نشان میدهند. بانداژهای هوشمند مجهز به فناوری پیشرفته، دادههای مستمری را درباره بهبودی و عوارض احتمالی مانند عفونتها یا التهاب غیرطبیعی ارائه میدهند و میتوانند داروها یا سایر درمانها را در لحظه به زخم برسانند.
این گروه پژوهشی، بانداژ هوشمند را روی مدلهای حیوانی آزمایش کردند. همچنین، آنها چالشها و گامهای بعدی مانند چشمانداز تأیید نظارتی و تجاریسازی را برای ارائه این فناوریها به بیماران مورد بررسی قرار دادند.
دکتر «دیوید آرمسترانگ»(David Armstrong) استاد جراحی مغز و اعصاب در دانشکده پزشکی کک و پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: ما در حال ابداع فناوری جدیدی موسوم به «پوست سایبری» هستیم که میتواند به بهبود این زخمها کمک کند و آنها را مورد بررسی قرار دهد.
آرمسترانگ و گروهش برای اصلاح فناوری بانداژ هوشمند، پیشرفتهای جدیدی را در زمینه علم مواد، نانوفناوری، سلامت دیجیتال و سایر حوزهها به دست آوردهاند. تغییرات جدیدی مانند افزایش بودجه برای پژوهش درباره ترمیم زخم و بهبود مسیر به سمت تأیید نظارتی نیز راه را برای پیشرفت هموار کردهاند.
دکتر «وی گائو»(Wei Gao) دانشیار مهندسی پزشکی در موسسه فناوری کالیفرنیا و یکی از پژوهشگران ارشد این پروژه گفت: ما در حال توسعه بانداژهای هوشمند نسل بعدی هستیم که میتوانند به صورت بیسیم بر نشانگرهای زیستی متابولیک و التهابی مهم در مایعات زخم نظارت کنند. این همکاریهای میانرشتهای بین دانشمندان، مهندسان و کارشناسان بالینی با بیماران در آینده نقش مهمی را در به دست آوردن نتایج بهتر در مراقبت از زخم خواهند داشت.
این پژوهش در مجله «Nature Materials» به چاپ رسید.