کیوسک خبر: پژوهشگران استرالیایی قصد دارند نانوساختارهایی را با الهام از بال حشرات طراحی کنند که می‌توانند باکتری‌های مقاوم در برابر دارو را از بین ببرند.
به گزارش فیز، دانشمندان “موسسه سلطنتی فناوری ملبورن”(RMIT University) استرالیا در بررسی جدیدی نشان داده‌اند که چگونه نانوموادی که با الهام از بال‌های حشراتی نظیر مگس زنجره(cicadas) و سنجاقک ساخته می‌شوند، می‌توانند باکتری‌ها را از بین ببرند.
بال‌های زنجره‌واران و آسیابک‌ها، قاتلان طبیعی باکتری‌ها هستند و پژوهشگران را برانگیخته‌اند تا روش‌هایی را برای مقابله با باکتری‌های مقاوم در برابر دارو جست و جو کنند.
سطوحی آنتی‌باکتریال که جدیدا ابداع می‌شوند، نانوالگوهای متفاوتی دارند که از عملکرد کشنده بال حشرات تقلید می‌کنند اما دانشمندان به تازگی تصمیم گرفته‌اند تا راز چگونگی کارکرد آنها را کشف کنند.
دانشمندان موسسه سلطنتی فناوری ملبورن در پژوهش جدید خود تلاش کرده‌اند تا جزئیات الگوی از بین بردن باکتری را نشان دهند.
پروفسور “النا ایوانوا” (Elena Ivanova)، سرپرست این پژوهش گفت: با توجه به این که سالانه افراد بسیاری جان خود را به خاطر عفونت ناشی از باکتری‌های مقاوم در برابر دارو از دست می‌دهند، یافتن روش‌های غیرشیمیایی برای از بین بردن باکتری‌ها مهم است.
وی افزود: باکتری‌های مقاوم در برابر دارو، بزرگترین تهدید برای سلامت جهانی به شمار می‌روند و درمان عفونت ناشی از آنها نیز به صورت فزاینده‌ای دشوار می‌شود.
ایوانوا افزود: هنگامی که ما در طبیعت به دنبال ایده می‌گردیم، درمی‌یابیم که سیستم ضد باکتری حشرات به صورت موثری تکامل یافته است. اگر ما نانوالگوهایی را با الهام از حشرات برای از بین بردن باکتری ارائه دهیم، می‌توانیم آنها را دقیق‌تر مهندسی کنیم و کارآیی آنها را در برابر عفونت افزایش دهیم. هدف نهایی ما این است تا سطوح آنتی‌باکتریال کم‌هزینه و مقیاس‌پذیری را ابداع کنیم که می‌توان از آنها در بیمارستان‌ها استفاده کرد. بدین ترتیب می‌توانیم سلاح‌های جدید و قدرتمندی را برای مقابله با باکتری‌های کشنده مقاوم در برابر دارو ارائه دهیم.
بال‌های زنجره‌واران و آسیابک‌ها از نانومیله‌های پوشیده شده است که نخستین نانوالگوهای دانشمندان برای تقلید از اثرات ضد باکتری هستند.
دانشمندان با الهام از این ایده، نانوشکل‌هایی مانند ورقه یا سیم را مهندسی کرده‌اند که برای آسیب زدن به سلول‌های باکتری طراحی شده‌اند.
باکتری‌هایی که روی این نانوساختارها فرود می‌آیند، دچار کشش و سپس قطعه قطعه می‌شوند و همین موضوع، غشای سلول باکتری‌ها را از بین می‌برد و نهایتا به مرگ آنها می‌انجامد.
این پژوهش برای نخستین بار، روش‌های متفاوتی را طبقه‌بندی می‌کند که نانوالگوهای این سطوح با کمک آنها، نیروهای مکانیکی لازم را برای از بین بردن غشای سلول انتقال می‌دهند.
ایوانوا گفت: نانوساختارهای ما در عملکرد آنتی‌باکتریال خود، به صورت قابل ملاحظه‌ای متفاوت هستند اما دلیل آن مشخص نیست.
وی افزود: ما همچنین سعی داریم تا شکل و ابعاد مطلوبی از یک نانوالگوی خاص ارائه دهیم تا قدرت از بین بردن باکتری در آن افزایش یابد.
این پژوهش، در مجله “Nature Reviews Microbiology” به چاپ رسید.
