به گزارش نیواطلس، گجت مذکور CUE1 نام دارد و توسط یک شرکت زیرمجموعه امپریال کالج لندن به نام «چارکو نوروتک» (Charco Neurotech) توسعه یافته است.
این دستگاه به طور موقت روی پوست قسمت جناغ سینه می چسبد و با استفاده از یک موتور الکتریکی الگوهایی ریتیمک از ارتعاشات را منتشر می کند. این تحریک حسی ارتعاشی متمرکز، سیگنال های عصبی تولید می کند که در مغز انسان حرکت می کنند.
محققان معتقدند این موارد فعالیت های فرکانس بتا در قشر حرکتی و هسته زیر تالاموس را کاهش می دهند. فعالیت های مازاد بتا در این مناطق دلیل اصلی مشکلات کنترل حرکتی در بیماران مبتلا به پارکینسون است.
علاوه برآن ارتعاشات پالسی احتمالا به عنوان نشانه هایی عمل می کنند که به طور خارجی تولید شده اند و کاربر را وادار به حرکت می کنند.
تحقیقات پیشین نشان داده بود نشانه های تکراری لمسی، شنیداری و بصری از جمله اصواتی که توسط مترونوم تولید می شوند، می توانند حالت قفل شدگی ماهیچه های مبتلایان به پارکینسون را باز کنند تا بتوانند راه بروند و حرکات دیگر انجام دهند.
پیش از این کفش هایی تولید شده بودند که خطوط لیزری روی زمین می تاباندند و نشانه هایی برای صاحبان خود فراهم می کردند تا گامی به جلو بردارند.
گجت مذکور می تواند به عنوان یک دستگاه جداگانه که با فشار دکمه ای فعال می شود، نیز عمل کند. البته CUE1 مجهز به یک اپلیکیشن است که برای همخوانی قدرت و فرکانس ارتعاشات نیز به کار می رود. می توان با کمک این اپلیکیشن علائم پارکینسون را ردیابی کرد.
هم اکنون آزمایش بالینی محدود این دستگاه نتایج رضایت بخشی داشته ، اما درآینده نزدیک آزمایشی وسیع تر با همکاری دانشگاه کویین مری لندن انجام می شود.
