علی‌رغم پیشرفت‌های صورت گرفته در ایمونوتراپی سرطان (درمان سرطان با کمک عوامل سیستم ایمنی)، محدودیت‌های زیادی در تشخیص و حفظ حیات مبتلایان به آن به دلیل مشکلات تشخیص آنتی ژن و سرکوب ایمنی ریزمحیط پیرامون تومور وجود دارد.
به منظور غلبه بر این مشکل، مطالعاتی در خصوص میکرو RNAهای موجود در ویزیکول‌های خارج سلولی ترشح شده از تومور صورت گرفته است. با توجه به اختصاصی بودن این میکرو RNAها می‌توان برای تشخیص و شناسایی سرطان از آنها استفاده کرد. همچنین با توجه به کنترل برخی ویژگی‌های سلول سرطانی به وسیله میکرو RNAها، می‌توان از آنها برای درمان سرطان نیز سود جست.
به همین منظور محققان کشور به پژوهشی در این خصوص پرداختند.
نتایج این پژوهش که در مجله بین‌المللی Cancer Letters به چاپ رسیده است، نشان داد، ویزیکول‌های خارج سلولی ترشح شده از تومور، حاوی آنتی ژن‌های اختصاصی توموری هستند که در کنار میکرو RNAها درون ویزیکول‌ها جای گرفته‌اند.
این ویزیکول‌ها می‌توانند نسبت زنده‌مانی موش‌های مبتلا به سرطان را افزایش دهند و کاهش رشد تومور را القا کنند. در واقع ویزیکول‌های خارج سلولی ترشح شده از تومور باعث برانگیخته شدن سلول‌های T کشنده (از سلول‌های سیستم ایمنی) می‌شوند.
همچنین تزریق عضلانی محتویات این ویزیکول‌ها (Let۷i, miR۱۴۲-EVs) به شکل معنی‌داری باعث کوچک شدن تومور می‌شود. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد، استفاده از میکرو RNAهای موجود در ویزیکول‌های خارج سلولی ترشح شده از تومور می‌تواند در درمان سرطان موثر باشد.
این پژوهش توسط دکتر مرضیه ابراهیمی، دکتر زهیر محمد حسن، عادله تقی‌خانی و همکارانشان در پژوهشگاه رویان، دانشگاه تربیت مدرس، دانشگاه علوم پزشکی کاشان و دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام گرفت.
